Kültürel psikiyatrinin temel önermesi, içinde yaşadığımız kültürün ruhsal rahatsızlıkların oluşumunda, biçimlenmesinde ve dışavurumunda etkili olduğu tezidir: Yeme içme alışkanlıklarımızdan çocuk yetiştirme pratiklerimize, duygularımızı ifade ediş ya da gizleyiş tarzımızdan yaşlılık ya da gençliği algılayış biçimimize kadar hayatımızın her cephesine nüfuz eden kültür, “insan ruhu“ için bir değişken olarak değerlendirilmelidir.
İşte bu kitapta bir araya getirdiğimiz makalelerin tümü, ruh sağlığına ve ruhsal rahatsızlıklara klasik yaklaşımdaki temel bir eksiği telafi etme, kültürel pratiklerin rolünü bakış açılarını dahil etme kaygısı taşıyan metinler. “İnsan bireyi“ şeklindeki evrenselci soyutlama yerine, belli bir coğrafyada, belli bir kültürün içinde yaşayan insan bireyi...
Böyle bir yaklaşım, günümüzün “küreselleşme“ koşullarında daha da önemli bir hale geliyor: Farklı kültürlerin birbirleriyle eskiye oranla çok daha fazla ilişkiye girdikleri bu dönemde, bireylerin, kültürel farklılıklarla ve küreselleşmenin getirdiği kutuplaşma ve eşitsizliklerle de başetmeleri gerekiyor. Bakışına “kültürü“ de dahil edebilen bir psikiyatri bu koşullarda insanlara ne tür bir yardım sunabilir? Kitaba katkıda bulunan yazarların tümünün, kültürel özcülüğe düşmeme dikkatiyle yanıt aradıkları temel soru bu...
(Arka Kapak)
