Modern dünyanın aktörleri olan ulus devletlerin en temel sorunu, “ekonomik büyüme ve kalkınma sorunu“dur. Sanayi Devrimi’nden ve Adam Smith’in “Ulusların Zenginliği“ adlı muhteşem eserinin yayınlanmasından günümüze uzanan “232 yıllık“ zaman dilimi boyunca, modern toplum ekonomik büyüme ve kalkınma amacı etrafında biçimlenmiştir. Büyüme, adeta modern dünyanın “dini“ haline gelmiştir. İnsanlığın en kıymetli zekaları, ekonomik büyüme ve kalkınmanın belirliyecileri üzerine kafa yormuşlardır. Büyümeyi sağlayamayan hiçbir şey meşru ve geçerli görülmemiştir. Neoklasik İktisat’la birlikte klasik felsefi ve düşünsel kökenlerinden kopan ve pratikten soyutlanan, “ekonomi“yi dogmatik ve ütopik bir “ekonomik evrene“ indirgeyen “yöntemsel gelişmeler“ sonucunda “büyüme ve kalkınma“ da sadece “sayısallaştırılabilir“ unsurlara indirgenmiştir.
(Önsöz’den)
