Bilimin, özellikle doğa bilimlerinin gelişimi, düşünürleri bilimi
anlama etkinliği olarak tanımlanabilecek bilim felsefesi
alanında yeni ve farklı görüşler oluşturmaya itmiştir. Bu tartışma
süreci, bilimin işleyişi, onun mantıksal yapısının neliği,
sonuçlarının sorgulanması gibi konuların yanı sıra bilimin
diğer alanlarla ilişkisi, bilim sürecine etki eden faktörlerin
araştırılması ile ilgili sorunları da gündeme getirmiştir.
Bir bütün olarak bilim etkinliğine tarihsel, bağlamsal, kimi
zamanda toplumbilimsel yönlerini öne çıkararak yaklaşmış
olan post-pozitivist bilim felsefecileri, bilim tarihini bütün
incelikleriyle mercek altına almadan bilimi anlamaya çalışmış
olan bütün bilim felsefesi çalışmalarının başarısız olmaya
mahkûm olduğu saptamasında bulunmuşlardır.
İlk paradigmanın ortaya çıkmasının ardından gelen olağan bilim
döneminde ise, olağan bilimin en önemli etkinliği ve belirgin
hali olan “bulmacalar“, “bulmaca-çözücüler“ ve oluşturdukları
“bilimsel topluluklar“ ele alınmıştır. Ayrıca, paradigma
öncesi dönemdeki okullar içinde güçlükle bulabildiğimiz
bilimsel ilerlemenin Aristoteles sonrası Antik Yunan, Hellenistik
Dönem, Geç Antik Çağ, Orta Çağ Hıristiyan Uygarlığı,
İslam Uygarlığı gibi farklı tarih ve kültürlerde bile varlığını
sürdürebildiğinin belirlenimi, bu çalışmanın bir başka önemli
yanını oluşturmaktadır. Bu belirlenim devinim çalışmalarında,
olağan bilim etkinliklerinin Kuhn’un belirlediği çerçevede bütün
açıklığıyla yaşanmış olduğunu ortaya çıkarmıştır.
(Tanıtım Bülteninden)
