Şair bu ilk kitabında unutulmuş bozkıra, şehre ve aşka ağıt yakar. Bir ağıt ki nakaratı yalnızlık olan. Bir ağıt ki hep o aynı rüzgârın soluğuyla. Ben sevince Dikkat kesilir kâinat Ben sevince Kulak kabartır ağustos böceği Ben sevince Daha bir nazlıdır gelincik Ben sevince, evet, ben sevince Umutlanır tanrı insanlardan yana
