“Son Gırnata Hükümdarı Abdullahhıssağir, atalarının fethettiği koca ülkeyi terke mecbur kalınca, Padul Dağı’nın tepesinde durdu...Bu güzel ülkeye ve hala şurada burada Müslüman mezarlarını gösteren selvi ağaçlarına son defa bakan Abdullah, ağlamaya başladı. Kendisine, evvelce saray erkanını oluşturan hükümet ulularıyla birlikte eşlik eden anası, Sultan Ayşe, oğluna: ’Erkek gibi müdafaa edemediğin bir krallık için şimdi kadın gibi ağla!’ dedi. Dağdan indiler ve Gırnata’yı da sonsuza dek gözden kaybettiler...“
(Arka Kapak)
