Gülün İçinde Bülbül Sesi Var, 1950 kuşağının öyküleri arasında kendine belli bir çizgi oluşturan Nezihe Meriç’in Çisenti’den (2005) sonra yazdığı öykülerini bir araya getiriyor.
Dışarıda, kentte, yollar açık demek ki,
sabaha yakın bu vakitte.
Balkona kedi geldi. Onun sevdiği kedi. Gümüş.
Burnunu cama dayadı, onun oturduğu koltuğa bakıyor.
Karanlıkta seçemiyor.
Bu saatlerde alışıktır. Geceleri gelir, balkondan içeriye bakar. Balkon kapısının önüne kıvrılıp yatar.
Yatmıyor. İçeriye bakıyor. O’nun da burada, benim
yanımda olduğunu seziyor. Ama göremeyince şaşırıyor.
Anlamıyor.
Beni aranıyor. Beni de tam seçemiyor.
Hafifçe mav dedi.
Benş göremeyişine şaştı.
Burada olduğumu biliyor.
Gene mav dedi.
Neden buradayız?
(Arka Kapak)
