O fırtına hiç dinmedi.
Mihrinaz Akşahin, vicdanını saran zehirli sarmaşıklardan kalbini korumaya çalıştığı her gün ruhunun günahlarıyla lekelenmesine izin vermiş, ait olduğunu sandığıbataklığa geri dönmüştü.
Zamir Hancıoğlu, kulakları sağır eden seslere rağmenvicdanını dinlemeye devam etmiş, zemherikaranlıklarda bile ışıklı yolundan vazgeçmemişti.
Geçmişin ağlarına takılan Mihrinaz düştü.
Düşü olan Zamir ise onu takip etti.
“Düşlerle başlayan masal, düşüşlerle devam edenromana dönüşmüştü.”
