Selam olsun ey insanlar, hayvanlar, kuşlar ve ormandaki yalnız geceye! Karanlığa ve Tanrı’nın ağaçların arasındaki mırıltısına, kulaklarımdaki sessizliğin tatlı, basit melodisine, yeşil ve sarı yapraklara selam olsun! Selam olsun duyduğum hayat sesine!”
Güçlü bir aşk ve zengin bir tabiat övgüsü olan bu roman, Knut Hamsun’un insan ve doğa ilişkisi üzerine yoğunlaştığı eseridir. Hamsun, insanın toplumdan uzaklaşıp doğayla iç içe kalmasıyla birlikte kendi doğası üzerine düşünmeyi sağlar. Hızla yükselen kapitalist toplum dalgasının etkilerini âdeta ruhunda hisseden yazar eleştirel bir tavırla ve sade bir dil ile dönemin konularını ele alır. Yazarın bu romanı ününün dünyaya yayılmasında önemli bir rol oynamaktadır. Pan, modern psikolojinin canlı bir anıtı sayılması sebebiyle okurun ruhunda farklı yankılar şeklinde vücut bulacaktır.
