“Herkes ne diyecek?..
Bu ana kadar herkesten ne gördüm ki!
Bana en yakın olanlar dahil olmak üzere, bu herkes dedikleri şey beni üzmekten, hayatımı manasız bir hale sokmaktan başka ne yaptı?”
Sabahattin Ali’nin, yılların eskitmediği, güncelliğini her daim koruyan, aydın geçinen insanların içindeki “şeytan”a (!) bir pencere araladığı unutulmaz romanı.
“…Buna içimdeki şeytan diyordum, müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması…”
