İ. U. Eskiciyan’dan ayarlarıyla oynanmış, ayrıksı kodlara sahip bir dil anıtı.
Kullandığı görsel malzemeyi, mizahi ve politik bir dille şekillendiren Eskiciyan, öyküye şahsi ve biçimsel bir derinlik kazandırıyor Pause Anıtı’nda. Deneyerek yapıyor bunu; çağında geziyor, dijital olanaklarla özgürleşiyor ve kahramanlarını kendi ayağına uyduruyor. Farklı bir seyir sunmayı amaçlıyor okura da. Günü belgeleyen, fazlasıyla özgür bir seyir.
“Sadece geceden sabaha... Diğer zamanlarda atm’de fakir, avm’de sefil, okulda cahil, yolda kâfir, avda gafil, kusurda fail, yokluğa nail, herkese sebilsem de cıvatalarım sıkı sıkıya yaratılışı müjdeliyorum. Üstün yaratılmışım! Domuz yarım saat orgazm keyfini sürerken, üstün yaratılmak fikri, teselli armağanı gibi geliyor bana. Düzül düzül, büzül büzül, süzül süzül yaşıyorum gündüzleri; sadece geceden sabaha insan olmaya çalışabiliyordum.
Afyonum patladı. Ne güzelsin limon bahçesi.”
