Güvercin yaralıydı... Bedeninden akan kanlar her kanat çırpışında, gökyüzü bir beyaza, bir kırmızıya boyanıyordu. Gözünün biri kördü, kurumuştu... Öteki gözünde de, saplanmış bir ok vardı.
“Bir gözüm kördür,“ dedi Güvercin. “Doğduğumda, kurumuş doğdu gözüm. İkinci, şu ok saplı gözümde, henüz ışık var. Çok uzaklardan gelirim. Çok uzaklara giderim.“
(Tanıtım Bülteninden)
