“Söz ola kese savaşı
Söz ola kestire başı
Söz ola ağulu aşı
Bal ile yağ ede bir söz“
Bu mısraların sahibi koca Yunus, sözün gücüne inanıyordu. Çünkü o “sözlerin sultanı“ olan vahiy medeniyetinin çocuğuydu. İşte bu nedenle, sözün savaş kesebilme imkanına atıfta bulunmuştu.
Elbet sözün el üstünde tutulduğu bir medeniyette, savaş kesen söz sahipleri ve sözün gücü önünde diz çöküp savaş kesen savaşçılar bulunuyordu. Fakat sözün tahtını kaba kuvvete terkettiği modern zamanlarda, sözlüren gücü savaş kesmeye yetmedi. Çünkü savaş açanlar, ne söz dinliyorlar, ne de sözün gücüne inanıyorlardı. Onlar kaba kuvvetle diz çöktürüyorlar, kaba kuvvetin önünde diz çöküyorlardı.
(Arka Kapak)
